Ik denk dat het ergens in Sri Lanka begon.
Niet het begin van mijn (bewustzijns)pad, want dat liep natuurlijk al veel eerder, maar het begin van het diepe, onomkeerbare besef:
ik leef in vrijheid.
Niet omdat ik op vakantie was. Niet omdat ik even uit het dagelijkse ritme was gestapt.
Maar omdat ik iets veel groters voelde gebeuren in mij: ik leef in een ander bewustzijn, een andere wereld.
Voor het eerst maakten we een beslissing, JP en ik, die volledig gebaseerd was op ons gevoel. We wilden de kinderen meenemen op reis. Niet tijdens een schoolvakantie, niet in overleg met school en zelfs niet met de leerplichtambtenaar. Maar midden in het schooljaar, gewoon omdat we het voelden. En misschien is het goed om daar ook iets bij te vertellen, want deze keuze kwam niet zomaar uit de lucht vallen.
Voor mijn werk bij Young Living reis ik een paar keer per jaar naar het buitenland. Het Diamond Retreat is voor mij een jaarlijks hoogtepunt. Een plek waar ik niet alleen werk, maar ook groei, verbind, mijzelf weer oplaad.
En tot nu toe heb ik deze reis altijd mogen delen met Jean-Philippe. En daar ben ik zó dankbaar voor. Want dat is niet vanzelfsprekend. We maken samen herinneringen in prachtige landen, we voelen de impact van dit werk, van deze community en tegelijk… voelen we vaak ook iets missen.
Want hoe magisch en bijzonder het ook is, er zit altijd een stemmetje in ons allebei dat zegt: konden we de meisjes dit ook maar laten meemaken. Konden we ze maar laten zien waar mama al die jaren voor gewerkt heeft,
wie die “Mary” nou eigenlijk is, waar die olie vandaan komt die ze elke dag op hun polsen smeren.
Die wens om hen ook een keer mee te nemen die was er al zo lang.
En toen we hoorden dat we naar Sri Lanka mochten en dat we daar de boerderij van één van mijn lievelingsoliën zouden gaan bezoeken: Cinnamon Bark, de warme, diepe geur van kaneel, die daar, op die boerderij, letterlijk uit de schors wordt gehaald. Toen wisten we het.
Dit is het moment.
Want Young Living is het enige essentiële oliebedrijf ter wereld dat eigen boerderijen bezit. En dat is zó uniek.
Dat is waarom ik dit werk met hart en ziel doe. Omdat ik weet wat erin zit. Omdat ik zie waar het vandaan komt. En ik wilde dat ze dat met eigen ogen zouden zien. Niet uit een boekje. Niet van mama’s verhalen. Maar nu een keer écht! Met hun voeten in die rode aarde, met hun neusjes boven de schors van kaneel, ik zag het helemaal voor me.
En er was nóg iets. Ik wilde hen ook voorstellen aan de mensen waar ik het altijd over heb. Niet echt collega’s, maar wel mijn mede diamonds (de topleiders van het bedrijf) van over de hele wereld. En zeker Mary Young de oprichtster van het bedrijf (samen met haar man Gary die overleed in 2018), de vrouw over wie ik al zo vaak heb verteld en waar ik zo’n enorme bewondering voor heb. Het voelde voor mij als een eer, als een droom die uitkwam, dat ik mijn dochters aan haar mocht voorstellen.
Niet omdat ze iemand moeten bewonderen. Maar omdat ze mogen voelen dat het mogelijk is. Dat vrouwen groot mogen dromen. Dat je een leven kunt bouwen dat klopt en dat dienstbaar is aan iets veel groters dan jezelf.
We hebben ons niet eerst afgevraagd of het wel mocht. Of het handig was. Of het oké zou zijn voor school. We hebben het niet besproken met mensen om ons heen. We hebben onze waarheid gevoeld, ons kompas gevolgd en we zijn gegaan. En dat voelde als heel krachtig, iets dat we nog nooit eerder hebben gevoeld.
Het bijzondere is: ik besefte pas daar, op die plek, hoe groot de shift in ons denken (bewustzijn) eigenlijk was. Want het was niet de actie: het reizen, het gaan, het uit de structuur stappen, maar de afwezigheid van angst. Dat was het verschil.
We hebben dit gedaan zonder enige innerlijke spanning. Zonder te twijfelen. Zonder ons schrap te zetten. Zonder de vraag: wat als?
En dan begint het. Want zodra je echt vanuit vertrouwen leeft, wordt de wereld ineens heel stil. Heel zacht. Heel licht.
Maar we kregen wél vragen. Heel veel vragen in de DM in Instagram, maar zelfs ook van vrienden en familie via de app.
“Maar hoe heb je dat dan geregeld?”
“Wat als ze er iets van zeggen?”
“En had je dan toestemming gevraagd?”
“Wat als de leerplichtambtenaar…?”
En elke keer dat iemand het vroeg, voelde ik nóg dieper: wij leven niet meer in die wereld. Dat is het echte verschil.
Want die vragen komen voort uit angst. Uit controle. Uit het idee dat je vrijheid moet “regelen”. Dat je toestemming nodig hebt om te leven zoals jij dat voelt. Maar als je leeft vanuit vertrouwen, vanuit afstemming, dan hoef je niets te regelen. Dan lééf je gewoon. En dát is vrijheid.
Niet een status. Niet een voorrecht. Maar een staat van zijn. Een diep, stabiel, gedragen weten: ik ben veilig in mijn keuzes, want ik leef mijn waarheid.
Ik weet nog dat ik jaren geleden al voelde: ik wil vrij zijn. En in het begin dacht ik dat dat zat in tijdsvrijheid. Zelf bepalen wanneer je werkt, wanneer je rust neemt, wanneer je reist. Geen vaste schema’s meer. Geen baas. Geen negen tot vijf.
Later kwam daar het verlangen bij naar financiële vrijheid. Geld kunnen verdienen op jouw manier, in overvloed kunnen leven, zonder je zorgen te hoeven maken over je vaste lasten of of je iets wel kunt veroorloven.
En begrijp me niet verkeerd: tijdsvrijheid en financiële vrijheid zijn prachtig. Ze geven lucht. Ruimte. Keuzes. Maar ze zijn niet het eindpunt.
Want het duurde niet lang voordat ik ontdekte: zelfs met tijd én geld, kun je nog steeds gevangen zitten. Gevangen in gedachten, in overtuigingen, in angsten, in wat-als-scenario’s.
Vrijheid in doen en laten is mooi. Maar als je nog steeds denkt dat je toestemming nodig hebt, dat je het “goed moet doen”, dat je je moet indekken, verdedigen, bewijzen dan ben je nog niet vrij. Echte vrijheid… begint in je bewustzijn.
Het is de vrijheid van weten: ik hoef niks te bewijzen. Ik hoef niks te verdedigen. Ik hoef niet mee te doen aan systemen die niet met mij resoneren. Het is de vrijheid van kunnen voelen: dit klopt voor mij en dus mag ik het doen.
Het is de vrijheid van energie. Van trilling. Van het durven loslaten van alles wat gebouwd is op angst. En die vrijheid… die leeft niet in de oude wereld.
De oude wereld, of zoals velen het noemen, de 3D-wereld, is de wereld van lineair denken. Goed of fout. Succes of falen. Straf of beloning. Gehoorzaam of fout.
Het is een wereld waarin je altijd bezig bent met overleven. Met pleasen, met aanpassen, met zorgen dat je niet uit de pas loopt. Waarin systemen je vertellen wat je moet doen en jij leert jezelf af om te voelen wat je zelf eigenlijk al wist.
En zelfs als je wakker wordt, kan je daar nog jaren in blijven hangen. Want wakker zijn in de matrix is nog iets anders dan eruit stappen.
Zolang je boos blijft op de overheid, je druk maakt om belasting, je energie richt op alles wat er mis is in de wereld, zolang je strijd voert, zit je nog steeds in 3D. Dan leef je nog steeds in reactie op het systeem. Maar er is ook een andere wereld.
Een wereld die stil is. Zacht. Ruim. Liefdevol. Afgestemd.
Een wereld waarin je niet hoeft te vechten, omdat je leeft vóór iets, in plaats van tégen iets. Een wereld waarin je niets meer hoeft te bewijzen, omdat je weet wie je bent. Een wereld waarin keuzes komen vanuit afstemming, niet vanuit strategie. Een wereld waarin alles klopt, omdat jij klopt met jezelf.
Dat is de nieuwe wereld. En het mooiste is: je hoeft er niet voor te reizen. Je hoeft niets te kopen. Je hoeft alleen maar te kiezen. Voor je waarheid. Voor je kompas. Voor vertrouwen.
Dat is ook precies waar See Me Bloom over gaat. Niet over stappenplannen of methodes. Niet over fixen of forceren. Maar over thuiskomen in je eigen weten. Over leven in een wereld die afgestemd is op jou. Over worden wie je altijd al was zonder het te hoeven uitleggen. Het is een proces. Een innerlijke verschuiving. Een herinnering aan de nieuwe wereld die altijd al bestond.
Sinds ik daar leef, ontmoet ik alleen nog maar mensen die met mij resoneren. Mensen die me snappen, mensen die me zien, mensen die zelf ook iets voelen bewegen. En dat is geen toeval. Dat is frequentie.
Ik hoef niet meer bang te zijn. Niet voor regels. Niet voor reacties. Niet voor wat-als. Want ik weet: als ik leef vanuit mijn waarheid, dan zal het leven met me meebewegen. Soms leef je op een frequentie waar de regels je niet meer raken. Niet omdat ze niet meer bestaan, maar omdat jij boven ze uitgestegen bent. Omdat jij leeft in afstemming, in vertrouwen, in vrijheid. En dat is het mooiste wat je jezelf kunt geven. 💫
De nieuwe wereld bestaat al. En ik leef erin. Misschien jij ook. Of misschien voel je: het is tijd.
En misschien is dit wel het meest bijzondere van alles… Want ja, we zijn gewoon gegaan. Midden in het schooljaar. Zonder toestemming. Zonder goedkeuring. Zowel school als leerplichtambtenaar zeiden: “Dit mag niet.” En toch… we gingen. En weet je wat er gebeurde?
Niets.
We kregen geen boete. We kregen geen telefoontje. Geen brief. Geen controle. Helemaal niets. Niet voor, niet tijdens, niet na onze reis.
En misschien komt dat ooit nog — maar zelfs dan voel ik geen angst. Want ik geloof: als je leeft vanuit vertrouwen, als je niet meer op de frequentie van angst zit, dan trek je ook geen situaties aan die daarop trillen. Als jij geen angst hebt voor ‘wat als’, dan hoeft het universum je die angst ook niet te laten doorleven. Dat is het geschenk van leven in bewustzijn. Dat is de Nieuwe Wereld.
Ik voel me daarin diep gedragen. En wat we ook “moeten” gaan uitleggen… ik zal het doen met liefde, kracht en rust.
Want vrijheid is geen verhaal op papier. Het is een trilling. Een staat van zijn. En die voel je in alles wat je niet meer hoeft te controleren.
En misschien denk je nu: maar hoe dan? Hoe stap je over? Hoe leef je in die nieuwe wereld als alles om je heen nog 3-D is? Als je gezin, je omgeving, je werk, je systemen allemaal nog niet op die frequentie zitten? En dat begrijp ik. Want dat is waar het vaak schuurt. Waar het pijn doet. Waar het eenzaam voelt.
Maar dit is wat ik heb ontdekt: je hoeft het niet allemaal tegelijk te veranderen. Je hoeft geen afscheid te nemen van je leven, je hoeft niet te breken met mensen, je hoeft niet te verdwijnen.
Je hoeft alleen maar… steeds opnieuw te kiezen voor wat klopt. Voor wat stil voelt in jou. Voor wat licht geeft. Voor wat je lijf zacht maakt en je adem dieper. Voor wat je ziel doet glimlachen. Voor dat wat je wéét, maar waar je soms nog aan twijfelt omdat de wereld om je heen het niet bevestigt.
En als je dat blijft doen dag na dag, moment na moment dan verandert alles vanzelf. De mensen die niet meer passen, verschuiven vanzelf. De kansen die wél kloppen, komen vanzelf. De waarheid die diep in jou zat, wordt steeds makkelijker om te leven. Je wordt vanzelf wie je al was. En ineens merk je dat je in een andere wereld leeft. Niet omdat de wereld veranderd is. Maar omdat jij bent afgestemd op wie jij werkelijk bent.
Dat is voor mij de ware rijkdom. De enige echte overvloed. Dat ik niets meer hoef te bevechten en toch alles naar me toe komt.
Dat ik niet langer gevangen zit in de wat-als-angst van het systeem, maar adem in een wereld waar liefde leidend is. Waar vertrouwen sterker is dan bewijs. Waar waarheid niet hoeft te worden uitgelegd, maar wordt gevoeld.
Een wereld waarin ik mijn kinderen meeneem op reis, omdat ik het voel niet omdat het op papier klopt. Een wereld waarin ik geld ontvang zonder me schuldig te voelen. Een wereld waarin ik ruimte maak voor rust,
zonder bang te zijn dat ik achter ga lopen. Een wereld waarin ik voel dat ik exact op tijd ben, altijd, overal. Ook nu.
Ik weet dat die wereld er is. Niet als theorie. Niet als concept. Maar als realiteit. Ik leef er elke dag in.
En steeds meer vrouwen leven er met mij. Vrouwen die stoppen met aanpassen. Die stoppen met strijden. Die niet langer alles willen snappen, maar eindelijk durven te vertrouwen op wat ze voelen. En daar, op die plek, begint alles. Als je dit voelt. Als je dit herkent. Als je diep vanbinnen wéét: dit is waar ik hoor, hier wil ik zijn, dit is wat ik al zo lang voelde maar nooit durfde te leven dan is het geen toeval dat je dit leest.
Dan is dit jouw uitnodiging. Niet van mij. Maar van je ziel. Van jouw waarheid. Van die nieuwe wereld, die jou zachtjes roept.
De nieuwe wereld bestaat. Ze is stil. Ze is krachtig. Ze is liefdevol. En ze is klaar voor jou. Als je wil, neem ik je mee. Met alles wat ik heb. Met alles wat ik ben. Zonder oordeel. Zonder haast. Alleen maar: Welkom.
See Me Bloom – A Beautiful Process of Becoming is geen cursus met vaste stappen of quick-fixes. Het is drie maanden lang een liefdevolle, innerlijke reis. Een proces van ont-waken, van voelen, groeien en echt thuiskomen bij wie jij bent.
Voor wie is dit?
• Voor vrouwen die beseffen dat echte vrijheid in je bewustzijn begint, niet in tijd of geld.
• Voor vrouwen die voelen dat ze wakker móeten worden – maar ontdekken dat wakker zijn in het systeem nog steeds gevangen kan zijn.
• Voor vrouwen die diep verlangen naar rust, overzicht en een leven afgestemd op hun eigen trilling, hun eigen kompas.
Deze verdiepingsreis doe ik twee keer per jaar. Schrijf in voor de wachtlijst zodat je tijdig informatie ontvangt.