Je hebt een leven opgebouwd. Een gezin. Misschien een eigen bedrijf. Je werkt hard, zorgt goed, en je weet precies hoe je alle ballen in de lucht moet houden. Je doet wat nodig is. Je geeft wat je hebt. En meestal voelt dat… oké.
Maar ergens vraag je je af: Is dit het nou? Leef ik echt vanuit mezelf? Of leef ik – zonder dat ik het doorheb – nog te veel op de automatische piloot? Gebaseerd op wie ik dacht dat ik moest zijn? Volgens de verwachtingen die ik ooit ben gaan dragen?
Als dat zo voelt, dan is dit je moment. Niet om alles overhoop te gooien. Maar om een eerste eerlijke blik naar binnen te werpen. En te ontdekken waar je jezelf nog kleiner houdt dan je bent.
Je hoeft het niet allemaal te weten. Je hoeft alleen te kiezen waar jij nu voelt: hier wil ik verder in groeien. Elke stap brengt je dichter bij jouw natuurlijke kracht.
Ik had een mooi gezin. Een goedlopend bedrijf. Alles leek te kloppen. Maar vanbinnen voelde ik iets knagen. Alsof ik alles had, behalve mezelf.
Ik deed wat slim was. Wat anderen bewonderden. Maar ik leefde steeds verder van mijn eigen ritme, mijn eigen waarheid. Tot ik niet meer kon. Tot mijn lijf stop zei. En mijn ziel begon te fluisteren.
Dat moment veranderde alles. Niet ineens. Maar laag voor laag begon ik terug te keren naar mezelf. Ik ging loslaten. Vertrouwen. Voelen. En langzaam ontstond er ruimte. Voor rust. Voor overvloed. Voor echt geluk.
Nu leef ik in verbinding met mijn intuïtie, mijn waarheid en mijn gezin. En help ik vrouwen om datzelfde pad te bewandelen – op hún manier.